NIEUW

 

NIEUW! Ter voorbereiding op het kerstfeest!

 

 

 

Nieuwe Kersttraditie, ter voorbereiding op Kerst:

Je start op 1 december, je leest het Lucas evangelie, dat bestaat uit 24 hoofdstukken, lees elke dag 1 hoofdstuk, en na 24 dagen ben je klaar, op 25 december is het Kerst, en dan weet je Wie en Waarom we op Kerst vieren!

 

                          Wandel met Jezus, kerstdag tegemoet!

 

DE MENSWORDING VAN JEZUS CHRISTUS

HET GROOTSE MYSTERIE VAN DE MENSWORDING VAN JEZUS.

Mijn plan voor jouw leven ontvouwt zich. Soms lijkt het alsof de weg die je gaat geblokkeerd is. Op andere momenten wordt de weg zo tergend langzaam vrijgemaakt, dat je jezelf moet inhouden. En dan, als het moment daar is, ligt de weg ineens voor je open - zonder dat jij er ook maar iets aan hebt gedaan. Alles waar je naar verlangd hebt en waar je voor gewerkt hebt, geef ik je als geschenk, gratis. Dan ben je onder de indruk van het gemak waarmee Ik in deze wereld aan het werk ben en zie je een glimp van mijn macht en majesteit. Wees niet bang voor je zwaktes, want ze vormen het podium waarop mijn macht en majesteit het beste zichtbaar worden. Als je doorzet op de weg die Ik voor je heb uitgestippeld en op mijn kracht blijft vertrouwen, mag je wonderen verwachten. Je zult zien. Wonderen zijn voor het blote oog niet altijd zichtbaar, maar wie leeft in vertrouwen op Mij, kan ze duidelijk zien. Als je in vertrouwen op  Mij leeft, kun je mijn majesteit zien.

Kom bij Mij en rust in mijn nabijheid. Ontspan je in mijn eeuwige armen. Denk na over het grootse mysterie van mijn menswording. Ik ben de enige die ooit door de Heilige Geest is verwekt. Dit gaat je verstand te boven. Probeer mijn menswording niet met je verstand te bevatten, maar leer van het voorbeeld van de wijzen uit het Oosten. Zij volgden een spectaculaire ster en vielen nederig in aanbidding neer toen ze Mij vonden. Lofprijzing en aanbidding zijn de beste reacties op het wonder van mijn wezen. Zing lof voor mijn heilige naam. Kijk naar Mij met stille verwondering. Zoek in je leven naar een ster die jou kan leiden en wees bereid om Mij te volgen, waarheen Ik je ook leid. Ik ben het stralende Licht uit de hemel dat over je opgaat, zodat je je voeten kunt zetten op de weg van de vrede.

Ik spreek tot jou vanuit de eeuwigheid. Ik was er al, nog voor de bergen waren geboren. Je hoort Mij in het diepst van je wezen, waar ik mijn intrek heb genomen. Ik ben Christus in je, Ik ben je hoop op goddelijke luister. Ik, je Heer en Redder, leef in jou. Leer je af te stemmen op mijn levende nabijheid door Mij in stilte te zoeken. Als je het wonder van mijn geboorte in Bethlehem viert, vier dan ook dat jij opnieuw geboren bent in een eeuwig leven. Dit eeuwige geschenk was mijn enige reden om naar deze met zonde bevlekte aarde te komen. Ontvang het nederig en met ontzag. Neem de tijd om de enorme afmetingen van mijn liefde te onderzoeken. Laat de dankbaarheid vrij uit je hart stromen, als reactie op dit heerlijke geschenk. Laat in je hart mijn vrede heersen en wees dankbaar.

Terwijl je aandachtig in mijn nabijheid zit, schijnt het licht van mijn luister op je. Deze stralende kennis gaat elk begrip te boven. Ze verandert elke vezel van je wezen: ze vernieuwt je gedachten, reinigt je hart en geeft je lichaam nieuwe kracht. Stel jezelf helemaal open voor mijn nabijheid en heb ontzag voor mijn luisterrijke wezen.

Probeer je eens voor te stellen wat ik heb opgegeven toen ik als baby naar de aarde kwam. Ik heb mijn heerlijkheid afgelegd, zodat Ik Mij met de mensheid kon identificeren. Ik heb de beperkingen van een kind aangenomen, onder zeer primitieve omstandigheden: in een vieze stal. Het was een donkere nacht voor Mij, ook al werd de hemel verlicht door engelen, die aan de geschrokken herders de boodschap van ‘glorie’ verkondigen. Als je zo rustig in mijn nabijheid zit, wordt jouw ervaring precies tegenovergesteld aan mijn weg. Als jij je met Mij identificeert, zullen hemelse vergezichten voor je opengaan en zul je glimpen opvangen van mijn glorie. Ik ben arm geworden, opdat jij rijk zou zijn. Zing Halleluja voor mijn heilige naam!

BRON: Uit “Dicht bij Jezus.” Sarah Young.

“Zoek de nabijheid van Jezus, in STILTE.”

IN HET BEGIN WAS HET WOORD

Goede vrienden, bijbehorende evangelietekst uit Johannes 1 heb ik bij mijn dagelijks ochtendgebed toegevoegd. Ik wil het u warm aanbevelen ook aan uw dagelijkse gebeden toe te voegen. Het is een zeer krachtig gebed!

IN HET BEGIN WAS HET WOORD!

 

"IN HET BEGIN WAS HET WOORD."

IN HET BEGIN WAS HET WOORD:

(Johannes 1:1-5; 14)

"In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen… en Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van genade en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader"

"In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis." 

KERSTMIS

 KERSTMIS : GEBOORTE VAN JEZUS CHRISTUS:

25 december

 

Vandaag gedenken wij de Geboorte van de Goddelijke Verlosser. Op deze dag begon het Verlossingswerk van de Godmens ten bate van alle zielen van alle tijden in de ware zin, daar het Christuskind meteen overgeleverd was aan de ontbering die reeds verband hield met de plaats en tijd van Zijn Geboorte. Als het Licht kwam de kleine Christus in de wereld om de duisternis te beroven van haar onbegrensde macht over het uiteindelijk lot van de mensenzielen. De Geboorte van Christus zou derhalve als de eerste rechtstreekse voorbereiding van de zielenakkers op hun eeuwige vruchtbaarheid kunnen worden betiteld. In het winters Bethlehem werd de duivel de lente van Gods Rijk voor alle zielen van goede wil in het vooruitzicht gesteld. Het Goddelijk Decreet voor de Menswording van Gods Zoon was het grootste keerpunt in de heilsgeschiedenis, dat drieëndertig jaar later zou worden bekroond. God onderwerpt Zich aan de beproevingen van leven, lijden en dood om de mensenzielen een teken te stellen, hoe een heilig, vruchtbaar leven er werkelijk uitziet.

Zowel de voorbereiding als het hele gebeuren rond de Geboorte van Christus was een Meesterwerk van Goddelijke volmaaktheid. In Maria werd een mensenziel op de meest verregaande versmelting met de Godheid voorbereid. In Haar vond God de voltooide harmonie tussen Zijn Heiligingwerken en de wil van een vrouw om deze heiligheid in absolute volmaaktheid te laten bloeien. Maria was 'de ziel van goede wil bij uitstek', daar onder een 'ziel van goede wil' toch moet worden verstaan: een ziel die er uit vrije wil naar streeft, in alles de eigen wil ten volle en onbeperkt in Gods Wil te laten overvloeien. De Moeder Gods was een Meesteres van de zelfverloochening, die slechts werd bewogen door één enkele drijfveer: Zij wilde er slechts zijn om een leven te voltooien, dat Gods Werken en Plannen voor de volle honderd procent zou dienen.

Maria kreeg van God een helper toebedeeld: de H. Jozef, die door dezelfde Wil werd gedreven als Zij, en wie het door Goddelijke verlichting van meet af aan volkomen duidelijk was dat ook zijn leven slechts zou dienen om de Missie van de Godmens op aarde mogelijk te helpen maken. Zoals Hij dit in ontelbare (vaak enigszins verborgen) gevallen ook in ons eigen leven doet, bediende God Zich van een aardse gebeurtenis om Zijn Plan ten uitvoer te leggen: De volkstelling op bevel van de Romeinse keizer leidde Jozef en Maria naar Bethlehem. In werkelijkheid, op het niveau van Gods Heilsplan, ondernamen Zij de reis door het onherbergzaam land van de zielen in de winterse koude der harten, om Christus in een verlaten grot te baren, symbool voor de povere gesteldheid van de meerderheid van de mensenzielen: duister, koud, vochtig door gebrek aan enige warmte, om zo te zeggen door God verlaten en slechts bewoond door dieren. Weliswaar is de liefde van dieren ongecompliceerder dan deze der mensenzielen, doch in dit beeld wordt erop gewezen dat dieren zich niet kunnen heiligen; evenzo maken talloze mensenzielen hun eigen heiliging zo goed als onmogelijk. Bovendien verwijst de tegenwoordigheid van de dieren in dit beeld, aldus de Hemelse Koningin, eveneens naar de hartstochten, de ongecontroleerde, niet op Gods Plannen gerichte gedragingen, door dewelke de ziel telkens weer haar heiliging in het gedrang brengt.

In de Advent heeft de Meesteres van alle zielen ons ertoe uitgenodigd, ons over te geven aan een proces van ontsluiting van onszelf, teneinde in te zien hoe winters en onherbergzaam onze levensreis vaak wel is, niet slechts vanwege de vele beproevingen, doch voor het grootste gedeelte vanwege de wijze waarop wij zelf met deze beproevingen omgaan wanneer het erop aankomt, vruchtbaar te worden voor het Plan dat God met ons leven heeft. De Advent behoord een tijd van openbaring van de eigen innerlijke duisternis van elke aard te zijn, en ertoe te leiden, dat wij allen rouwmoedig belijden, zowel jegens onszelf als jegens God, dat onze ziel en ons hart, die Hij als kleine paleizen respectievelijk als heilige tempels had voorzien, meer gelijkenis vertonen met een grot: Duister vanwege de uiteenlopende dwalingen, koud vanwege het gebrek aan oprechte en onvoorwaardelijke Liefde, en door God verlaten omdat wij Hem zelf door ons leven, ons denken en ons willen telkens weer naar de achtergrond verwijzen, indien al niet helemaal verbannen.

God laat vele dingen toe omdat Hij geduld heeft met de mensenziel, en de vrije wil van de mens voor Hem onaantastbaar is. Dit geduld onderstreept de volmaaktheid van Zijn Liefde. Eén ding kan Hij echter niet toelaten: dat Hij ooit zou ophouden, elke mensenziel Zijn eigen Zoon aan te bieden, niet 'slechts' als bezoeker, doch inwendig, in de vorm van een zich steeds opnieuw voltrekkende geboorte binnen in de ziel. Het Kerstwonder wil zich elke dag in elke ziel herhalen, tot de ziel bewust en vrijwillig toestaat dat dit wonder zich daadwerkelijk voltrekt. Om geen andere reden heeft Jezus de Sacramenten ingesteld, en om geen andere reden heeft de Allerheiligste Drievuldigheid de Missie van de Moeder Gods als Meesteres van alle zielen verordend: Maria herhaalt Haar reis doorheen het onherbergzaam heuvelland van de zielen in hun winterse gesteldheid dag na dag, betreedt de zielengrot zodra Zij daar vrijwillig en zonder protest wordt opgenomen, en richt vervolgens deze grot zodanig in, dat deze klaar is voor de geboorte van Christus.

Het Jezuskind heeft voor ons in een grot geboren willen worden. In de grot waar Hij Zijn Moeder vindt, weet Hij echter dat de inrichting stap voor stap zo wordt veranderd dat deze dag na dag beter geschikt wordt voor de voltooiing van Zijn Werken in de ziel. De voltrekking van het Kerstwonder begint waar de inwendige duisternis wijkt voor het inzicht in de volheid van de Waarheid, de koude plaats maakt voor de bloei van de fruitboom der deugden, en de ziel bereid is om haar eigen behoeften de ene na de andere te vervangen door Gods behoeften: De grot wordt een tempel, en de zich heiligende atmosfeer van de zielentempel straalt doorheen de omgeving ervan, zodat het onherbergzaam Bethlehem van het leven van deze ziel geleidelijk wordt omgevormd tot een vruchtbaar land vol bloesems.

De Meesteres van alle zielen liet het ooit in Haar Kerstwens aan de zielen schrijven: Kerstmis in het hart is de lente van een nieuw leven. De levensopdracht van elke ziel bestaat uiteindelijk hierin, de ware navolging van Christus in zich en in alle aspecten van haar leven voortdurend te vervolmaken, opdat zij zich zou heiligen en de van haar vanwege God verwachte bijdrage tot de voltooiing van Zijn Heilsplan ten volle moge kunnen leveren. De ziel staat bij de vervulling van deze opdracht niet alleen: God Zelf werkt aan haar zijde volop aan ditzelfde doel mee. Met dit doel voor ogen zendt Hij ons de Meesteres van alle zielen, en bedelt Hij erom, in elke ziel Zijn Kerstwonder te mogen herhalen. God houdt eenvoudig niet op, ons de pap van onze heiliging lepel na lepel toe te dienen, en geeft ons meteen Diegene, die ons zoals geen ander deze pap kan helpen verteren.

Navolging van Christus veronderstelt dat Christus eerst en vooral in ons geboren kan worden en kan groeien. Daartoe zijn in de eerste plaats vereist: de Moeder Gods, de Liefde voor het Kruis, en het kerstwonder. Laten wij al deze ingrediënten voor de pap van onze heiliging een kans geven, en wel op de wijze waarop het ware kinderen van God betaamt. Het Christuskind heeft het koud, Het zoekt de warmte van uw en mijn Liefde. De Moeder zal ons bijstaan in de mate waarin wij Haar dit mogelijk maken. De kleine Jezus zal in ons groeien door het Vuur van onze zelfverloochening en het voedsel van elke handeling in navolging van Hem. Hij wil met ieder van ons samen de levensreis voltrekken, en Zijn heerlijkheid met ons delen, anders kan Hij zelfs Zijn Goddelijke Gelukzaligheid niet als 'volledig' ervaren.

Zo is Kerstmis voor de ziel, die haar heiliging als kind van God ernstig neemt, geen gebeurtenis die haar herinnert aan een geschiedenis uit een ver verleden en voor het overige slechts aanleiding geeft tot een feest waarvan zij de zin niet eens meer begrijpt, doch een dagelijkse levensopdracht: De geest van Kerstmis is de lucht waarvan Jezus in de zielen moet leven om in haar Zijn Werken te voltooien. Laten wij vandaag samen bidden dat wij het zaad, dat deze dag opnieuw in ons wordt uitgestrooid, niet zouden uitleveren aan de roofdieren van de wereldse invloeden op onze levensweg.

Genaderijk Kerstmis!

BRON:Maria Domina Animarum Apostolaat

(Zie onderrichtingen: boeken: Sluier van goud.)

http://www.maria-domina-animarum.net/

"Als het Licht kwam de kleine Christus in de wereld om de duisternis te beroven van haar onbegrensde macht over het uiteindelijk lot van de mensenzielen."

KERSTDAG MAAK UW KEUZE

KERSTDAG MAAK UW KEUZE!

Christenen bent u nog waarachtige volgelingen van Jezus? Geef hem dan de plaats die hem toekomt in uw leven… (Zorg ervoor dat uw kinderen en kleinkinderen nog weten waar het om gaat met Kerstdag!) Laat u niet langer de kaas van uw brood eten!

Het jaarlijkse liedje is alweer begonnen, de Santa (kerstman) doet al terug volop zijn intrede... Ik waarschuw:
Jezus heeft gezegd: "Wie mij bij de mensen zal verloochenen, hem zal ik ook verloochenen bij de Vader! " (Lucas 12:8-9) Wie bij het geboortefeest van Christus, Jezus onder de mat veegt en er iemand anders in de plaats stelt die niks met het kerstfeest te maken heeft, wel Jezus zal tegen die mensen zeggen: "U hebt mij niet willen kennen, ik ken u ook niet!" STOP dus met dat kerstman gedoe en zijn bijbehorende commerciële uitspattingen aub!

Met Kerstdag, gaat het om Jezus Christus!

Lees ook:

GEEN KERSTDAG ZONDER JEZUS CHRISTUS!

http://jezusmariagroep.blogspot.be/2016/12/geen-kerstdag-zonder-jezus-christus.html

GEEN KERSTDAG ZONDER JEZUS CHRISTUS!

Jezus is de Heer!

 “Hij is aan de mensen gelijk geworden. 
En als mens verschenen.” 

(Filippenzen 2: 7) 

KERSTDAG, hoe gedenken we het geboortefeest van Jezus Christus?

Enkele jaren geleden, moest ik enkele dagen na kerst voor een ambulante behandeling in het ziekenhuis zijn. In de ruimte waar ik lag, kreeg ik een bed, en naast mij was er nog een bed voor een andere patiënt. Beide ruimten waren gescheiden door een gordijn. Op een bepaald moment ving ik een gesprek op in de ruimte naast mij van een verzorgende die tegen haar collega verhaalde hoe ze met haar gezin kerstdag doorgebracht hadden:

S’morgens was er een uitgebreid ontbijtbuffet voor het ganse gezin, in de voormiddag gingen ze met hen allen richting zee, voor een kerst- strandwandeling. Tegen de middag moesten ze bij hun ouders (grootouders) zijn voor het kerstdiner, gevolgd door een dessertbuffet. Het dessertbuffet konden ze helaas niet helemaal meevolgen, want ze moesten op tijd thuis zijn voor het HOOGTEPUNT van de dag: De kerstman kwam langs met de pakjes! Na het pakjesmoment was er in de avond nog een kaasschotel avondmaal voor het ganse gezin…Van een herinnering aan het geboortefeest van Jezus Christus, geen enkel spoor te vinden op deze dag van dit gezin…

Jezus Christus is diep bedroefd dat men op zijn feestdag van zijn geboorte niet meer aan hem denkt, maar zich liever met andere zinloze zaken bezig houd! In de stal te Bethlehem was er geen sprake van rijk gevulde feesttafels, enkel stille vreugde om de geboorte van de Messias, een serene sfeer, soberheid!

WAT MAAK JIJ VAN JOU KERSTFEEST? Een echt Christusfeest, of ook een commercieel ho ho ho dagje ,met een vreet en drink-festijn...

 

Geen Kerst, zonder Christus!

 !

HET LICHT SCHIJNT IN DE DUISTERNIS:

JEZUS CHRISTUS, LICHT VAN DE WERELD

In het begin was slechts God. Omdat God uit niets anders bestaat dan Liefde, wilde God leven buiten Zichzelf scheppen, want Hij verlangde dat Zijn Liefde zou stromen, en van buiten Hem naar Hem terug zou keren, in een eeuwigdurende kringloop die Hem de hoogste vreugde zou bereiden. Slechts het levende kan de Liefde laten doorstromen, want het diepe wezen, de essentie, de brandstof van het Leven is de Goddelijke Liefde. Zo schiep God de engelen, en begiftigde hen met Zijn volkomen heilige Liefde, die hen in staat stelde om het ware Goddelijk Leven in zich in stand te houden. Zo werden de hemelen bevolkt met een volmaakte ketting van Licht. Het  Licht is de Zijnstoestand van God, een toestand die bestaat uit Zijn volmaakte Wijsheid en het vermogen om het leven in de volmaakte Goddelijke Liefde in stand te houden. Het Licht is het vermogen om alle dingen te zien zoals zij werkelijk zijn. Voor de geschapen zielen is het dus ook het vermogen om zichzelf te zien zoals zij werkelijk zijn met betrekking tot God. Het Licht is daardoor eveneens het vermogen om de Liefde heilig te houden. De waarlijk heilige Liefde is de gesteldheid waardoor de ziel in staat is om God te erkennen als enige Bron van alle leven, en Hem daarom boven alles, dus ook boven zichzelf, te stellen, en alle handelingen, gedachten en verlangens op Hem te richten, dit wil zeggen: ernaar te streven dat alles wat in de eigen ziel omgaat en wat van haar uitgaat, uitsluitend tot doel heeft, Gods intenties te verwezenlijken.

Op zekere dag maakte God Zijn verlangen kenbaar om naast de hemelen ook de aarde te scheppen, die Hij onder andere wilde bevolken met de mens, een wezen dat met een grote heiligheid begaafd zou zijn en op aarde God en Zijn Liefde zou vertegenwoordigen. God deelde dit voornemen met de engelen.

Lucifer, de hoogststaande der engelen, begon zijn eigen verlangens boven deze van God te stellen. Hij begon zichzelf méér lief te hebben dan hij God liefhad. Hierdoor verloor zijn hart de zuivere verbinding met het Hart van God. Lucifer sneed hierdoor zichzelf af van de volmaakte stromen der Goddelijke Liefde, waardoor hij geleidelijk het ware Goddelijk Leven verloor. Hij was hierdoor ook niet langer in staat om de Goddelijke Liefde te laten doorstromen naar de andere engelen toe. Door dit gebrek aan doorstroming van de kracht van het Goddelijk Leven werd de hele ketting van Licht verzwakt. Lucifer was afgunstig jegens de mens, die in Gods ogen een zo belangrijke rol binnen de Schepping zou spelen, en kwam in opstand tegen God, en trok vele engelen met zich mee. Op grond van diverse punten van ongehoorzaamheid van deze opstandige engelen tegen Gods Plannen, werden zij uit de Hemel verdreven, en zouden zij voortaan duivels heten.

God schiep de eerste mens, schonk hem een vrouw, en verbond deze beiden in een innige bond. Zij zouden heersen over de Schepping op aarde, en Gods heiligheid over de aarde laten stromen in de kringloop van de volmaakte Liefde, waarin het eerste mensenpaar nu was opgenomen. God sloot met hen het verbond, dat zij zouden delen in alle heerlijkheden van het Goddelijk Leven, doch in ruil daarvoor moesten leven in strikte gehoorzaamheid aan Gods voorschriften. Lucifer, die met zijn gevolg uit de Hemel verstoten was en voortaan Satan heette, had met de zijnen de eed gezworen dat zij wraak zouden nemen voor hun verstoting uit de glorie van de Hemel, en dat zij voor alle eeuwen God zouden bestrijden en Zijn Plannen en Werken zouden ondermijnen, en dat hij de aarde aan zijn heerschappij zou onderwerpen. Hij fluisterde de eerste vrouw, Eva, de ongehoorzaamheid jegens één van Gods voorschriften in, en zij verleidde op haar beurt haar man, Adam. Hierdoor bedreef het eerste mensenpaar de erfzonde. Dit betekent dat de gevolgen van deze overtreding zoals een erfenis overgedragen zou worden op alle zielen die na Adam en Eva op aarde zouden leven. Het heilig verbond met God was verbroken. Door een Goddelijke Wet heeft alles wat één ziel doet, een weerslag op de hele Schepping op aarde. Daarom zou op kracht van deze Goddelijke Wet elke mensenziel na Adam en Eva twee levensdoelstellingen moeten verwezenlijken:

1) zij zou door haar leven op aarde haar heiligheid (die de beide eerste zielen hadden gekregen) zelf opnieuw moeten verwerven;

2) zij zou bovendien door een leven van een bepaalde tijdsduur op aarde moeten bijdragen tot de verwezenlijking van Gods Plan, en over elke ziel zou na haar leven op aarde door God een oordeel worden uitgesproken volgens de mate waarin zij tot de verwezenlijking van dit Plan had bijgedragen of niet. Dit oordeel zou tevens beslissen over het eeuwig leven van de ziel.

Ziehier dus het doel van elk mensenleven op aarde: elke ziel is op aarde om bij te dragen tot de verwezenlijking van het grote Plan van God. Wat houdt dit Goddelijk Plan in? God wilde van meet af aan elke mensenziel na haar leven op aarde in een toestand van volkomen Heil (heiligheid), dit wil zeggen in een toestand van volkomen overeenstemming met Gods Wet en Gods Wil, dus van ongeschonden Goddelijke levenskracht, bij Hem in de Hemel opnemen. Daartoe zou elke ziel tijdens haar leven op aarde moeten leven in een toestand die de volkomen doorstroming van de Goddelijke Liefde en het Goddelijk Leven mogelijk maakt. Deze intentie noemen wij Gods Heilsplan. De verwezenlijking van dit Heilsplan zou betekenen dat God Zijn Rijk op aarde kon vestigen: de aarde zou hierdoor waarlijk deel uitmaken van het Rijk van de volmaakte Liefde, de volmaakte Vrede en de volmaakte Gelukzaligheid, zoals dit in de Hemel bestaat.

Door de erfzonde kon de mensenziel de heiligheid niet meer bereiken. God voorzegde de mens dat zijn leven op aarde zwaar zou worden. Hoewel de zielen deze beschikking tot op deze dag ervaren als een straf, verborg God in haar Zijn grootste Plan van Liefde: De mensenziel zou door een heilige omgang met al haar aardse lijden, beproevingen en lasten haar oorspronkelijke heiligheid terugwinnen en Gods Rijk op aarde helpen grondvesten. Ziedaar meteen de ware zin van het leven op aarde.

Zo zouden de zielen samen het Rijk Gods op aarde helpen grondvesten, en zich opnieuw volkomen met God verzoenen. Doch de satan had zijn eed van verwoesting niet vergeten, en zaaide in de harten een ware terreur van de meest uiteenlopende bekoringen. De mensenzielen werden talrijker, en de zonden namen dienovereenkomstig in aantal toe. Op grond van de erfzonde en van hun onvermogen om de Ware Liefde te laten stromen, verzwakte de kracht van het Goddelijk Leven in de zielen zozeer, dat de mens het vermogen verloor om Gods bestaan en werking in zijn hart waar te nemen en om de zin van zijn eigen leven op aarde te begrijpen. De Liefde werd steeds verder verontreinigd, en de zonde nam sneller en sneller toe, want elke zonde wordt pas begaan op een ogenblik waarop de Liefde tot God gebrekkig is.

Elke Goddelijke Beschikking blijft van kracht tot zij verwezenlijkt is. Reeds vóór de schepping van de mens beschikte de Schepper dat Zijn Zoon Jezus Christus op een zeker tijdstip van de heilsgeschiedenis Mens zou worden, om zich met de menselijke natuur te verenigen en de mensenziel totaal op te nemen in het Goddelijk Leven. Daartoe zou God een Vrouw scheppen, Maria, die Hij volkomen zou bevrijden van de gevolgen van de erfzonde, opdat Zij in staat van volmaakte heiligheid de Zoon van God in Haar vlees zou kunnen dragen. Maria, de Moeder van Gods Zoon, zou dus geboren worden als de Onbevlekte Ontvangenis.

Omdat de mensheid duidelijk niet op eigen kracht het grote Plan van God kon waarmaken, besloot God dat de Menswording van Zijn Zoon een heel specifiek doel zou dienen: Jezus Christus zou door een leven in volmaakte heiligheid en door prediking van Gods Wet de mensheid leren hoe zij zich opnieuw met God kon verzoenen. Bovendien zou Hij door de vlekkeloze opoffering van een ongeëvenaard Lijden in Lichaam, hart, geest en ziel de schuld van de hele mensheid jegens de Goddelijke Gerechtigheid in zo hoge mate afbetalen, dat een nieuwe basis van samenleven tussen God en zijn zielen kon ontstaan: het Nieuw en Altijddurend Verbond. Deze afbetaling van schulden jegens de Goddelijke Gerechtigheid wordt de Verlossing van de mensenzielen genoemd: door de overmaat van zonden en het onvermogen om deze zelf te herstellen, was de mensenziel na de erfzonde voor goed van God gescheiden. Door de tussenkomst van God in Jezus Christus als Verlosser werd de poort naar de Eeuwige Gelukzaligheid opnieuw ontgrendeld.

Het Nieuw Verbond maakte de toegang tot de Hemel opnieuw mogelijk. Voor God betekende het Nieuw Verbond een nieuwe weg naar de grondvesting van Zijn Rijk op aarde. De oorspronkelijke Wet gold nog steeds: de enige zin van elk mensenleven was nog steeds de bijdrage tot de verwezenlijking van dit grote Goddelijk Plan, EN de verwezenlijking van de eigen heiliging. Dit betekent meteen dat elke ziel de Verlossing in haar eigen leven moet waarmaken. God stelt een eis aan elke ziel: zij krijgt één leven op aarde, met een duur die slechts God bekend is en die door Gods Wijsheid wordt bepaald op grond van datgene wat de ziel overeenkomstig Gods Plan gedurende haar aardse leven moet volbrengen. Vóór het einde van haar levensduur op aarde moet de ziel de maximale vruchtbaarheid bereiken om het doel waartoe zij is geroepen (het specifieke werk dat zij binnen Gods Heilsplan moet voltooien), te bereiken. De ziel kan deze maximale vruchtbaarheid slechts bereiken door zich totaal te verenigen met Gods Wil en Gods Wetten. De weg is haar getoond door Gods Zoon Jezus Christus, en door de Helper die Jezus aan de zielen had beloofd: de Heilige Geest. De grote erfenis van een leven in volle vruchtbaarheid zou zijn: een hoge graad van Geluk reeds op aarde, en daarna de Eeuwige Gelukzaligheid.

Wat staat de ziel dus te doen om een waarlijk zinvol leven te leiden? Elke ziel moet hiertoe drie hoofdopgaven vervullen:

1. Zij moet haar ware roeping achterhalen, teneinde doelgericht te kunnen leven. Dit betekent dat zij zich moet bezinnen over de vraag: wat is mijn specifieke opdracht binnen het geheel van Gods Werken? Uw roeping heeft niets te maken met het beroep dat U in dit leven uitoefent, het is de taak die God U heeft gegeven om Uw bijdrage te leveren tot de verwezenlijking van Zijn Plan. Uw ware roeping is door God in Uw hart gelegd. U kunt haar daar vinden op voorwaarde dat U in Uw leven God de voorrang geeft op al het andere. De ziel die aan de dingen der wereld gehecht blijft, zal door de waarneming van alles om haar heen verhinderd worden om in de kern van haar hart haar ware roeping te vinden. Om deze reden leiden vele zielen een leven dat in Gods ogen zo goed als nutteloos is: zij vinden nooit hun ware roeping binnen Gods grote Plan, en zwalpen door het leven als een schip dat op drift is geslagen, de haven van bestemming niet vindt, en dus zonder doel verderdrijft op een oceaan zonder enig aanknopingspunt. Zielen die zich voor Gods Werken willen inzetten, zijn wel eens geneigd om te zoeken naar gelegenheden om heldendaden te verrichten. Vergeet echter niet dat elke ziel in Gods ogen groot kan zijn door eenvoudig haar dagelijkse taken te verrichten in volle deugdzaamheid. De roeping van een ziel is niet steeds iets dat in het oog springt. Bedenkt dat ALLES, elke situatie, elke ontmoeting, een nieuwe taak is die God U geeft, en waarvan U het beste moet maken om de voltooiing van Zijn Plan dichterbij te brengen.

2. Zij moet haar talenten, gaven en vermogens maximaal benutten. Uw ziel moet de vermogens en eigenschappen die U in staat moeten stellen om Uw welbepaalde taak (roeping), binnen dit leven vorm te geven, in overeenstemming brengen met Gods verwachtingen, en moet deze vermogens en eigenschappen benutten tot verwezenlijking van het specifiek doel waartoe Uw ziel in de wereld gezonden is. Herinner U het Evangelie van de heer die zijn talenten (in de bijbelse betekenis: geld) toevertrouwde aan de drie knechten: twee ervan lieten de talenten renderen, de derde stopte ze in de grond. Wanneer U Uw talenten onbenut laat, stopt U ze als het ware in de grond: u vertrouwt ze toe aan de aarde (laat ze verontreinigen door wereldse invloeden. Het gevolg is, dat Uw leven in Gods ogen nutteloos wordt. De ziel moet haar talenten, haar gaven en vermogens gebruiken om Gods Werken te doen en het grote Heilsplan te helpen verwezenlijken.

3. Zij moet een heilig leven leiden. Een heilig leven is een leven dat Heil brengt over de eigen ziel en over andere zielen, en dat hierdoor Gods Heilsplan helpt vervullen. Het is een leven vanuit een ziel die de stroom van Gods Liefde maximaal in stand houdt. De weg van een heilig leven omvat in wezen vier grote opgaven:

(1)       De betrachting van alle deugden. De weg van de deugden is op ingeving van de Allerheiligste Maagd Maria uitvoerig uiteengezet in de geschriften: Lentebloesems aan de Levensboom-  MARIA DOMINA ANIMARUM Apostolaat: (zie onderrichtingen: boeken.)
http://www.maria-domina-animarum.net/

(2) Het vermijden van alles wat Gods Werken schaadt. Dit betekent in wezen dat van elke ziel wordt verwacht dat zij actief streeft naar eenheid met Gods Wil en Gods Wet in al haar doen en laten, en dat zij op actieve wijze deelneemt aan de strijd tegen alle duisternis. In de eerste plaats betekent het: alle zonde en ondeugd zoeken te vermijden, en zich oefenen in waakzaamheid tegen elke bekoring, en in het herkennen van eigen zwakheden, tekortkomingen, slechte gewoonten enz.

(3) Het maximale rendement halen uit alle lijden, beproevingen, lasten. De Wet van de Goddelijke Barmhartigheid heeft het zo beschikt dat de ziel haar schulden jegens God kan afbetalen door alle lijden van het leven in een lichaam. Voorwaarde daartoe is, dat de ziel alle lijden, lasten, beproevingen, ziekten en hartenpijnen van harte aanvaardt, met andere woorden: deze ondergaat zonder protest of verzet in het hart, zonder zich erover te beklagen, en zonder er misbruik van te maken naar andere schepselen toe (bijvoorbeeld door bewust medelijden op te wekken. Bovendien moeten alle beproevingen toegewijd (geofferd, opgedragen) worden. De krachtigste weg hiervoor is de totale toewijding van Uw hele wezen en Uw hele levensweg aan de Allerheiligste Maagd Maria. U stelt hierdoor Uw hele leven met alle tegenslagen en lijden in dienst van de Medeverlosseres, die van God de leiding over de voltooiing van de Verlossing en Gods Heilsplan heeft ontvangen.

(4) De betrachting van het Goddelijk Leven. Deze betrachting behoort tot de levenstaken van elke ziel, zoals de viering van de Heilige Eucharistie ons duidelijk maakt tijdens de Offerande, wanneer aan God wordt gezegd: “Gij deelt ons menszijn, en neemt ons op in Uw Goddelijk Leven”. De voltooiing (bekroning) van het ware heilige leven is het Goddelijk Leven. In feite is het Goddelijk Leven: steeds minder leven vanuit de zintuigen van het lichaam en steeds méér leven vanuit de zintuigen van de ziel: het “horen” van de stem van de Heilige Geest in Zijn onhoorbare ingevingen in de kern van het hart, en het leren doorschouwen van de ware essentie van alle gebeurtenissen in het leven, van alle omstandigheden, van alle medeschepselen, doorheen de oppervlakkige schijn tot diep in hun wezenskern. Het is het volledig uitstijgen boven de wereldse beleving, het veel verder leren zien dan wat de zintuigen over Uw werkelijkheid onthullen. Goddelijk Leven wordt helemaal gedragen door de Liefde, de zuiverheid en de volmaakte innerlijke Vrede. Wij zouden dit alles ook “bovennatuurlijk leven” kunnen noemen: leven met het hart zozeer in Gods Hart begraven, dat men ook tijdens het volbrengen van de dagelijkse werken in het hart voortdurend met Gods belangen, Zijn Werken en Plannen bezig is.

Dit laatste puntje brengt ons bij één van de meest absolute voorwaarden om Uw leven te leiden in heiligheid: het herkennen van het reuzegrote gevaar van de onwetendheid. Sedert de erfzonde hebben de zielen het vermogen verloren om Gods Aanwezigheid in hun leven waar te nemen en in de kern van hun hart met God verbonden te blijven. De zielen leven sedertdien grotendeels in onwetendheid. Dit komt niet omdat God hen niet onderricht:

- eerst onderrichtte God de zielen door de profeten;

- daarna zond Hij Zijn Zoon Jezus Christus in de wereld;

- Jezus beloofde Zijn jonge Kerk de Heilige Geest, die nederdaalde op Pinksteren;

- doorheen het Nieuw Verbond onderricht God de zielen door:

         * de Heilige Geest

         * de Allerheiligste Maagd Maria

         * de dagelijkse wenken van de Goddelijke Voorzienigheid

Maar: de zielen worden verblind door de schijnrealiteit die zij om zich heen waarnemen. Doorheen de eeuwen zijn de zielen voortdurend van God weggeleid, doordat:

- het denken (in wetenschap, filosofie, economie, politiek) volledig gebaseerd is op de dingen en belangen der wereld en het materiële leven in de wereld;

- het voelen van het Goddelijke in de harten onmogelijk wordt gemaakt. God, Zijn Werken, Zijn Plannen, Zijn Mysteries, Zijn Aanwezigheid en Zijn Liefde zijn niet met onze zintuigen waarneembaar en ook niet wetenschappelijk te bewijzen. Om deze reden wordt het Goddelijk Leven en alles wat erbij hoort, als onbestaande beschouwd, en het geloof erin als belachelijk en naïef bestempeld. God wordt uit Zijn Schepping verwijderd. De gevolgen stellen wij om ons heen vast: onvrede, gevoelens van ongelukkig-zijn, zinloosheid, doelloosheid.

Gods Licht wil de zielen brengen tot bewustwording, waakzaamheid ten aanzien van Gods Plannen en Werken, hun eigen positie en rol binnen deze Goddelijke Plannen en Werken, en de redenen van hun eigen ongeluk, ontevredenheid en onvruchtbaarheid op het spirituele vlak. Ik heb reeds vermeld dat de zielen niet meer dezelfde voeling hebben met God en Zijn Aanwezigheid als dit oorspronkelijk het geval was. De schuld hiervoor ligt bij de zonde, die de ziel van God verwijdert. Daarom kan de ziel slechts tot bewustwording komen wanneer zij inzicht verwerft in de strategieën van de satan.

De satan poogt alle zielen te strikken door eindeloze kettingen van bekoringen. Hij bestudeert elke ziel, leert haar specifieke noden en zwakke punten kennen, en stemt zijn werken van ondermijning daarop af. Zijn bedoeling is deze: elke ziel van God weg te leiden opdat zij geen positieve bijdrage meer zou kunnen leveren tot Gods Werken (de verwezenlijking van Gods Heilsplan), doch volop ingeschakeld kan worden in de verwoestingwerken van het kwaad.

BRON: Over de bloei van het onverwelkbare Geluk

Basisonderrichting van de Allerheiligste Maagd Maria aan de zielen –

door bewustwording naar het Ware Geluk

door  MARIA DOMINA ANIMARUM Apostolaat:( zie onderrichtingen: korte onderrichtingen)

http://www.maria-domina-animarum.net/

 

LEVEN IN HET LICHT

 

Kerstbeschouwing:

DE ERFENIS VAN HET LICHT

JESUS, LIGHT OF THE WORLD

 

God stelt tekenen, en getuigt daardoor van Zijn Tegenwoordigheid en Zijn Werken. Het feit dat zielen God „in normale omstandigheden“ noch kunnen zien noch kunnen horen, is niet toe te schrijven aan het feit dat Hij niet zou bestaan, doch aan het feit dat de zielen sedert de erfzonde niet meer de heiligheid bezitten die noodzakelijk is om Gods Tegenwoordigheid spontaan te kunnen waarnemen. God wil Zich niettemin niet helemaal aan de waarneming van Zijn schepselen onttrekken, want dit zou niet in overeenstemming zijn met Zijn volmaakte Liefde. Derhalve stelt Hij tekenen, dagelijks ontelbare malen, en tracht hierdoor de zielen te stimuleren op hun weg naar de heiliging, de weg naar Hem terug. Precies om dezelfde reden onderricht Maria de Meesteres van alle zielen hoofdzakelijk via gelijkenissen, herkenbare beelden met een diepgang waarin zich tekenen en betekenissen verbergen, die rechtstreeks verwijzen naar Gods Werken en Zijn bedoelingen ten gunste van Zijn Schepping.

Een Goddelijk Teken was ook de ster van Bethlehem. God liet aan de hemel een Licht stralen, waarvan de bewegingen alle wetten van de astronomie leken te tarten, want noch een ster noch een meteoriet gedraagt zich zoals de getuigen van het gebeuren rond Bethlehem in dit Teken van Licht het konden waarnemen. God toonde de wereld de ster van Bethlehem als stille aankondigster van het Nieuw Verbond in de gedaante van Zijn Zoon, de Verlosser der mensenzielen. Een Hemels Licht als Boodschapper van Gods grootste Werk sedert de Schepping... God liet inderdaad ook te Bethlehem via een enigszins gecodeerd beeld iets van Zijn verheven bedoelingen duidelijk worden: De mensenzielen moesten uit hun duisternis worden weggeleid, en wel door het “Licht der wereld“, de Messias en Verlosser, Jezus Christus.

God had de mensenziel voorzien als Zijn meesterwerk. Dit meesterwerk moest een herkenbaar bouwwerk van God zijn, dat zou worden opgetrokken uit bouwstenen die op hun beurt bestaan uit de drie essentiële grondstoffen van de heiligheid: Liefde, geloof en hoop. Door de erfzonde en de ontelbare daarop volgende dagelijkse zonden was de Liefde ingeruild tegen de zondigheid, het geloof (= het innerlijk Licht) tegen de duisternis der dwaling, en de hoop (= de innerlijke Vrede) tegen het verlies van de innerlijke Vrede, die de ziel slechts kan bezitten in de mate waarin zij nog de uiteindelijke bestemming van een levensreis in de Eeuwige Gelukzaligheid in het vooruitzicht heeft.

Wij christenen weten allen dat Kerstmis het Geboortefeest van de Goddelijke Verlosser is. Wat sommigen onder ons echter niet meer zo precies begrijpen, is, wat Kerstmis in de diepte te betekenen heeft? Welk verschil heeft de Geboorte van Jezus Christus in mensengedaante voor de mensheid en voor de individuele zielen gemaakt? Deze vraag kan nauwelijks in mensentaal worden beantwoord, precies omdat het een zo onbegrijpelijk verheven Mysterie betreft. Het wordt zo licht uitgesproken: „Jezus Christus heeft ons verlost“. Beseft echter elke christen werkelijk wat deze woorden betekenen? Kan elke ziel zich voorstellen wat het zou betekenen, voor alle eeuwigheid gescheiden te moeten blijven van God, de Eeuwige Liefde, de Boom des Levens, de Bron van haar eigen bestaan? Ooit gaat dit leven op aarde voorbij, en wat staat de ziel dan te wachten? De Geboorte van Jezus Christus heeft het verschil gemaakt:

·                            Tussen een leven in de eeuwige duisternis als erfenis van een eindeloze aaneenschakeling van dwalingen die elk waar geloof in God als Bron van alle Geluk in het nooit dovende Licht van het volle besef van de Waarheid doodt, en een leven in het  Licht van de Eeuwige Gelukzaligheid;

·                            Tussen een leven in eeuwige uitzichtloosheid, angst en nooit eindigende kwelling vanwege een nooit overbrugbare kloof naar de Bron van alle Liefde, en een leven in de volmaakte innerlijke Vrede van de ziel die weet dat Gods Rijk in haar geboren kan worden, en die derhalve weet dat elke hoop gerechtvaardigd is zolang de ziel ten volle rekening houdt met Gods medewerking aan de opbouw van haar levensweg;

·                            Tussen een leven in ongeneeslijke en nooit vergeven zondigheid met nefaste gevolgen die eeuwig voortduren, en een leven in de Ware Liefde van de ziel die voor alle eeuwigheid mag ondervinden hoe onbeperkt God Zich uitstort in de ziel die zich in vurige zelfverloochening aan Hem, en al haar medeschepselen heeft weggegeven.

Licht, Vrede en Liefde: de erfenis van het Nieuw Verbond in drie woorden. Elke mensenziel is erfgenaam van het Nieuw Verbond. Om deze Goddelijke erfenis in de eeuwigheid te gelde te maken – of nog preciezer uitgedrukt: om deze overeenkomstig de Wet van Gods Gerechtigheid te gelde te kunnen maken – moet de individuele ziel de drie bestanddelen van die erfenis met volharding in haar eigen leven willen inbouwen. In klare taal uitgedrukt, betekent dit dat ieder van ons ernaar moet streven, de beleving van de Ware Liefde, van de ware innerlijke Vrede en van het ware Licht in het eigen dagelijks leven te vervolmaken en de vruchten ervan om zich heen te verspreiden. De ziel die de kwaliteit van deze drie categorieën van bouwstenen van haar zielentempel onophoudelijk tracht  te verbeteren,  verandert  geleidelijk  aan in een burcht van heiligheid. Laten wij even beschouwen hoe dit komt:

·                            De Liefde is bij uitstek de kracht van God, de essentie van het Goddelijk Leven. Zij is de gesteldheid door dewelke de ziel er zich volkomen onzelfzuchtig voor inzet, de levenskracht en het gevoel van welzijn van haar medeschepselen voortdurend te verhogen. Deze bestreving koestert zij eveneens jegens God Zelf, hoewel Gods levenskracht en Zijn welzijn helemaal niet kunnen worden verhoogd, want deze zijn in Hem absoluut volmaakt. De ziel in de gesteldheid van Ware Liefde kan echter niet anders dan zich totaal onzelfzuchtig inzetten voor alles buiten haar, opdat het elk wezen (zelfs God inbegrepen) beter moge gaan. Deze aandrift wordt onweerstaanbaarder naarmate de heiligheid in de ziel groeit.

·                            Het geloof is de gesteldheid van de ziel die haar leven en haar hele gedrag opbouwt op de rotsvaste overtuiging dat God bestaat en dat Hij onophoudelijk bezig is, via alle denkbare wegen en middelen – zij het wel met inachtneming van de grenzen die Zijn Gerechtigheid en de zo vaak anders georiënteerde handelingen en bestrevingen van de zielen Hem stellen – het (eeuwig) welzijn van alle schepselen te bevorderen. Het geloof kan derhalve worden beschouwd als het innerlijk Licht dat de ziel moet beletten, zich ongebreideld volgens zelfgemaakte wetten te gedragen. Wetten die zielen voor zichzelf maken ter verwezenlijking van hun eigen doelstellingen, leiden deze zielen weg van het alles bestralend Licht van God, en voeren hen de duisternis in.

·                            De hoop is de gesteldheid door dewelke de ziel kan denken, voelen en handelen alsof zij reeds elke beproeving had bedwongen, die haar ervan zou kunnen weerhouden, haar eeuwige bestemming bij God te bereiken. De ware hoop laat de ware innerlijke Vrede in de ziel wortel schieten, want de ziel in de staat van ware hoop weet met zekerheid dat God haar draagt in elke beklemmende situatie van het dagelijks leven, en dat de duisternis en alle lijden nooit het laatste woord hebben, doch dat de ziel deze integendeel kan omsmeden tot werktuigen die haar het Heil kunnen helpen bezorgen.

Kerstmis is de Geboorte van Christus, de Eeuwige Liefde, het Licht der wereld, de Vredevorst. Jezus is in mensengedaante geboren, opdat elke mensenziel dank zij de vrucht van Zijn volmaakt heilig leven de verloren Goddelijke erfenis opnieuw zou kunnen aanvaarden. De ware schoonheid van het Nieuw Verbond ligt echter precies hierin, dat God met grote nadruk alles samen met de ziel wil verwezenlijken. Hoe zou het Hem veel vreugde kunnen verschaffen, de wereld en de mensheid helemaal door Zijn eigen kracht om te vormen? Hij weet immers Zelf dat Hij dit zou kunnen, het ontbreekt Hem daartoe niet aan macht. Gods scheppende macht komt echter pas goed tot uiting wanneer de mensenziel volkomen vrijwillig de stap zet om zich ten volle bij Gods voornemen aan te sluiten. In dat geval is elke omvorming geen eenvoudige Goddelijke handeling, doch wordt zij tot een vrucht van de bruiloft tussen God en de ongeremde Liefde van een schepsel voor zijn God. Het is deze Liefde, die de vrije menselijke wil opent en deze ertoe beweegt, Gods macht waarlijk ten uitvoer te helpen leggen. Zo heeft God het in Zijn Wijsheid beschikt als de basiskracht van elke verandering op aarde.

Onze wereld is heel duister geworden. Dat is zij weliswaar reeds sedert de erfzonde, doch de huidige duisternis wordt door God zo mogelijk als nog veel pijnlijker ervaren dan deze in het tijdperk tussen de zondeval van de eerste zielen en de Geboorte van de Verlosser in menselijke gedaante, omdat de mensheid zich sedert die Geboorte op het volmaakte Licht van het Voorbeeld van Christus kan richten. De ster van Bethlehem was Gods Teken dat het Licht van God in de wereld zou komen en in elke mensenziel de kiem van de heiligheid opnieuw zou aansteken. Op ieder van ons rust de heilige plicht, Jezus Christus na te volgen in het Voorbeeld van Zijn Leven en Zijn Leer, die ons in het Evangelie is nagelaten en die ons in de Wetenschap van het Goddelijk Leven in de diepte wordt verklaard. Kerstmis is derhalve voor elke ziel een Goddelijke oproep om er alles aan te doen, de drie soorten bouwstenen in hun tempel naar hun voltooiing te brengen: de ware onzelfzuchtige Liefde, het Licht van het rotsvast geloof, en de innerlijke Vrede (= de Vrede van Christus!) van de onwankelbare hoop.

De ster van Bethlehem was meer dan een Teken door hetwelk de Wijzen uit het Oosten Christus vonden: Zij was een uitnodiging aan de christenen van alle eeuwen om zich zo vast op God te richten dat ieder van hen zelf een Licht zou worden. Er is geen andere weg om de duisternis van onze wereld te beschamen. Onze wereld was nooit bedoeld om een oord van duisternis te zijn. Niet God heeft de wereld laten vervallen tot een dergelijk oord, doch de mensenzielen, die het gebruik van hun vrije wil zodanig van richting hebben veranderd dat de Liefde, het Licht van het ware geloof en de innerlijke Vrede van de ware hoop werden prijsgegeven aan de meest uiteenlopende goddeloze invloeden uit de wereld. Kerstmis moet derhalve elke ziel uitnodigen om opnieuw geboren te worden als ware volgeling van Christus, en de erfenis van het Nieuw Verbond eindelijk echt te aanvaarden, want daarin ligt de eerste levensroeping van elke ziel. Naarmate de ziel ernaar streeft om deze roeping werkelijk vorm te geven, zal deze erfenis haar waarlijk in het Eeuwig Leven ter beschikking worden gesteld.

BRON: uit de onderrichtingen van  het Maria Domina Animarum Apostolaat: 
(zie onderrichtingen:meditaties)

http://www.maria-domina-animarum.net/