HET BOEK VAN GODS LIEFDE:
Korte beschouwing geïnspireerd
door Maria, Meesteres van alle zielen:
Gods Geest ademt de geur van de Eeuwige Lente over vele tuinen uit. Sommige
zielen zijn allergisch voor deze geur, andere laten zich erdoor in verrukking
brengen. Hoe zou men dit niet kunnen doen? Tenslotte neemt een
ziel, die de Hemelse Koningin waarlijk liefheeft, toch meteen de geur van haar
Geliefde waar – de Hemelse Bruid ademt immers geen andere lucht uit dan deze van
Gods Geest...
De Ketting van Licht is een Wonderwerk van de Meesteres van alle zielen.
Zij is eigenlijk een bijzondere uitdrukking van Gods Liefde voor ons en
van Zijn respect voor ons (hoe is het toch mogelijk...), want tenslotte zou
Maria reeds een Ketting van Licht hebben indien Zij heel eenvoudig Haar
hoogheilige armen om onze wereld heen zou spreiden. Wat doet Zij echter? Zij
ontsluit zondige mensenzielen zo zeer, dat deze zich aan elkaar sluiten om
een Ketting van Licht te vormen. In overeenstemming met Gods principes wil Maria
niets doen zonder ons, slechts dan heeft het resultaat voor Haar enige waarde.
Welke mooie aansporing voor ons: Om een Ketting van Licht te kunnen
vormen, moeten wij zelf het Ware Licht in ons opnemen, en op kracht van
een oprechte Liefde de stroom voortbrengen om dit Licht steeds feller te
laten stralen. O Goddelijk Mysterie...
Steeds
weer ben ik tot tranen toe bewogen geweest door het inzicht dat God door de
gaven van de mystiek zielen zo innig met Zich, respectievelijk met de Koningin
des Hemels verbindt, dat deze tot bruggetjes kunnen worden, over dewelke andere
zielen veiliger over de kolkende rivieren van het werelds leven naar het Licht
kunnen trekken. Het resultaat: steeds weer een ziel die niet verdrinkt,
doch de kracht vindt om, ondanks de stormen, in de haven van het
Heil te belanden. Voor de mystieke ziel op haar beurt is er de verrukking van
de ervaring van het Kruis. Wat een verlies, wanneer de ziel in haar enige leven
op aarde niet heeft kunnen ervaren wat het betekent, in de schaduw van het
Kruis te hebben geademd, en daar pas echt de Tegenwoordigheid
van Jezus en Maria diep in het hart te hebben gevoeld.
Soms welt in mij de
gedachte op: Hoe kan de heerlijkheid in de Hemel een heerlijkheid zijn, wanneer
de ziel daar niet op een leven in innigste eenheid met Jezus en Maria
kan terugkijken? Hoeveel zielen zuchten na dit leven over de vele gelegenheden
die zij hebben verzuimd, om de Ware Liefde intens te beleven, door
zelfopoffering en zelfverloochening? Precies daarin ligt immers het zwaarste
lijden in het vagevuur: in het besef van de ziel, dat zij in haar dagelijks
leven de Ware Liefde onvoldoende in haar volheid heeft
nagestreefd, zodat het hart de belangrijkste van Gods Wetten nooit echt heeft
kunnen beleven.
Volkomen,
onvoorwaardelijke en eeuwigdurende toewijding, bijvoorbeeld aan Maria,
is een bruiloft die vlekkeloze trouw vereist. Trouw
betekent, er onder alle denkbare omstandigheden onvoorwaardelijk voor de
geliefde te zijn, opdat het heilig verbond ononderbroken gestalte zou krijgen. Elke
gelegenheid om de geliefde Liefde te betonen, is dan een waar voorrecht, een
geschenk, en de Ware Liefde wordt pas voltooid in de smart. Het zaad van dit
besef heeft Christus vanaf het Kruis in de bodem der harten uitgestort. Zalig
zij, die met een volkomen geopend hart de tekenen in zich opnemen, die
God hen onophoudelijk stelt, want zij zullen de bloemen der Wijsheid
in hun eigen zielentuin zien bloeien.
Deze rode draad
loopt doorheen ons christen-zijn, en vormt de ware zin van ons bestaan. Om de
ervaring van de eenheid met de verlossende en heiligende Liefde reeds op aarde
op steeds hogere niveaus te kunnen verwezenlijken, hebben wij als het ware
extra handen, zelfs een 'extra' hart nodig. In de totale Mariatoewijding
wordt ons een dergelijk tweede hart gegeven. Welke verrukking bieden dan de
momenten waarop het eigen hart door het mooiste en heiligste van alle geschapen
harten wordt overgenomen, en het eigen zo gebrekkige hart plotseling niet meer
lijkt te bestaan. In dergelijke ogenblikken komt het de ziel voor, alsof zij de
hele Schepping kan overzien en omvatten: de volheid van de
Liefde... en van de smart. Plotseling zijn God en die 'andere' Werkelijkheid zo
tastbaar nabij. Die “andere” Werkelijkheid... eigenlijk de enige
werkelijkheid waarin de ziel thuis is, want datgene, wat wij voor
werkelijkheid houden, is slechts de schijn van al datgene, wat ons hart zo
volkomen met het wereldse tracht te verbinden, dat talloze harten het ervaren
als het enige wat bestaat. Welke tragedie draagt de verblinding van het hart in
zich voor de ziel, en hoeveel onkruid zaait zij in de akkers van het Heil.
Smart en Liefde, kunnen deze dan worden verenigd? Absoluut, op de toppen van het
lijden ontplooit de Liefde zich als de bloem der bloemen, de belichaming van
het Goddelijk Leven. Boeken zou men over deze ervaring kunnen schrijven...
indien er slechts woorden zouden bestaan om de letters van Vuur te vertalen,
die in dergelijke uren in het hart worden gebrand als getuigenissen tegen de
bedrieger der harten en zijn duistere manipulaties. Gelukkig lezen God en Zijn
Koningsdochter ons hart zoals een open boek... Ook een boek zwijgt, en
spreekt niettemin duizenden woorden. Een weide vol lentebloemen deint slechts
zachtjes op de bries, en leest desondanks aan alle schepselen ononderbroken
voor uit het Boek van Gods Liefde.
BRON: Maria Domina Animarum Apostolaat
(Zie
onderrichtingen: meditaties: het boek van Gods Liefde.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.