ALS GIJ NIET WORDT ZOALS DE
KINDEREN...(Matteus 18:3)
Over de Eenvoud als Sleutel tot Gods
Hart
 |
| “Een kind is eenvoudig en oprecht in zijn Liefde en geloof, en is vrij van hoogmoed.” |
Toen de apostelen Jezus vroegen: “Wie is nu wel de grootste in het
Rijk der Hemelen?” gaf Hij hen ten antwoord: “Als gij niet
opnieuw wordt als de kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet
binnengaan”. Waarom had Jezus een voorliefde voor de
kinderen? Omdat een kind,
zolang en in de mate waarin het vrij blijft van de invloeden der wereld, eenvoudig
en oprecht is in zijn Liefde en geloof, en vrij is van hoogmoed.
De ziel wordt geschapen in zuiverheid, weliswaar besmet door de erfzonde, doch gewapend met de kern van heiligheid uit
Gods Hart. Zodra het kind in aanraking komt met de
wereldse invloeden, beginnen de aanvallen op deze heilige kern.
Dat is de reden waarom in deze moderne wereld kinderen vaak zo onrustig en
onhandelbaar zijn: Gedragsstoornissen bij kinderen zijn vaak niets anders dan
uitingen van de strijd tussen de eigenschappen die God in de pas geschapen ziel
heeft gelegd, en de invloeden der wereld, die door de satan wordt beheerst.
Bedenk dat de satan zijn verwoestende werken bij voorkeur richt op de
kinderzielen, die de toekomst van Gods Schepping moeten
dragen.
Om terug te keren naar de zuiverheid die God u bij uw geboorte heeft meegegeven, moet u dus kunnen terugkeren naar de toestand van uw ziel bij haar schepping. Dat is precies de raad die Jezus gaf: de mens moet opnieuw geboren worden. Hij bedoelde daarmee dat u uw oude “ik” moet afleggen en bezield moet zijn door de wil, een nieuw leven te beginnen. Op elk ogenblik van uw leven kunt u de stap zetten naar een nieuwe ingesteldheid tegenover de dingen. Toewijding aan Maria is hiervoor een groot voorbeeld: Echte toewijding begint met het begraven van uw hele verleden: U draagt het op aan Maria en smeekt Haar om uitzuivering, om een nieuw fundament, een geestelijke wedergeboorte uit Haar allerzuiverste Schoot.
Wat maakt de kinderziel tot een “volwassen” ziel? Deze overgang is volkomen tegennatuurlijk. In een wereld die Gods Rijk zou zijn, zou een ziel niet besmet worden. Bij het kind zijn het verstand en het vermogen tot redeneren nog niet ontwikkeld. Een kind leeft vooral vanuit zijn gevoelsbeleving. Naarmate de geest zich ontwikkelt, lijkt het hart zich te sluiten of althans ondergeschikt te worden gemaakt. Onze wereld bevordert deze overgang in hoge mate: wie niet de voorrang begint te geven aan het nuchter redeneren, wordt bespot als kinderachtig, naïef of onderontwikkeld. Om dezelfde reden is het voor mensen met een hoge scholingsgraad vaak een grote opgave om het eenvoudig geloof te bewaren. Mensen met een lagere scholingsgraad lijken vaak beter in staat om te leven vanuit het hart: Zij redeneren of analyseren minder, en zijn scherper op God afgestemd vanuit hun gevoelsleven. Zo is het ook bij kinderen. Zodra een kind overspoeld wordt door wereldse invloeden (via menselijke contacten, televisie, computer, enzovoort...), verliest het zijn eenvoud: het hart wordt gemakkelijk “op nul gesteld”, en de geest op het voorplan geschoven. Deze verandering wordt doorgaans sterk aangemoedigd door volwassenen die haar beschouwen als teken van rijping. Tijdens de opvoeding van kinderen wordt het verstandelijk redeneren en het “realistisch kijken naar de dingen” ingeprent “om te kunnen overleven” in een wereld die zo hard en vijandig is. Leven vanuit het hart wordt afgedaan als sentimenteel en zwak. Vaak is voor een kind een bijzondere genade of een regelrechte roeping nodig om zich te kunnen wapenen tegen deze invloeden, stand te houden tegen alle reacties uit zijn omgeving, en de eenvoud te bewaren.
Wat is deze “eenvoud”? In wezen twee dingen: Liefde en zuiverheid. “Worden als een kind” betekent dus concreet niets anders dan het terugwinnen van de Liefde en zuiverheid die de jonge ziel kenmerken.
Jezus zei “zalig de armen van geest”. Wie zijn dit? Het zijn zij die hun geest vrij houden (of vrij maken) van de ballast van de wereld: het materialisme, allerlei dwalingen, uitingen van haat en onverschilligheid, en de besmetting van de zeden. Wie rijk wil zijn van hart, moet arm worden van geest. De waarde van de mens ligt niet in de eerste plaats in zijn geestelijke vermogens (verstand, redeneervermogen...) maar in zijn emotionele vermogens (het vermogen om Liefde te geven en te ontvangen, het vermogen om zich in de situatie en het lijden van de medemens in te leven, enzovoort.
God heeft de mens allerlei gaven en vermogens geschonken opdat hij deze goed zou gebruiken: om hen in staat te stellen, op deze wereld voor zichzelf en voor anderen te zorgen, de Schepping op de juiste wijze te beheren, en oordeelkundig en met gezond verstand te werken aan zijn Eeuwig Heil en aan de verwezenlijking van Gods Plan. Van de mens wordt echter ook verwacht dat hij deze gaven en vermogens in juiste banen leidt door niet toe te staan dat ze “een eigen leven zouden leiden”. De gaven en vermogens van de mens zou ik kunnen vergelijken met een paard. Een paard zonder ruiter loopt vaak rond zonder duidelijke bestemming of richting. Wat is hier de ruiter? De nederigheid, de eenvoud, het hart dat zich volkomen laat gaan in Gods Liefde. Deze ruiter zorgt ervoor dat het paard niet onstuimig wordt, doch zijn krachten goed gebruikt om op de meest doeltreffende wijze zijn bestemming te bereiken. De bestemming is het Eeuwig Heil. Zij kan niet bereikt worden zonder eenvoud, nederigheid, de richtinggevende heerschappij van het hart. Niet uw intelligentie of de vermogens van uw geest brengen u in de Hemel, wel de vermogens van het hart.
Slechts de ziel die eenvoudig is als een kind, dus de Liefde en zuiverheid van het ogenblik van haar schepping nieuw leven weet in te blazen, gaat het Rijk der Hemelen binnen. Niet uw verstand, intelligentie of kennis heiligt uw ziel: heiligheid wordt slechts ondersteund door de ontwikkeling van het hart, de Liefde en alle deugden die op de Liefde gebouwd zijn of door haar gevoed worden. Welke vruchten brengt een ontwikkelde geest met een ondervoed gevoelsleven? Niets anders dan gebrek aan blijmoedigheid, eenvoud en nederigheid, en een groot risico op het najagen van werelds succes. Een niet-besmette kinderziel leeft in overgave, oprechtheid, medeleven en zuiverheid, en laat zich leiden en raken door Hem die haar Bestemming is: God. Zij kent haar Bestemming, en heeft geen ander verlangen dan haar te bereiken.
Om terug te keren naar de zuiverheid die God u bij uw geboorte heeft meegegeven, moet u dus kunnen terugkeren naar de toestand van uw ziel bij haar schepping. Dat is precies de raad die Jezus gaf: de mens moet opnieuw geboren worden. Hij bedoelde daarmee dat u uw oude “ik” moet afleggen en bezield moet zijn door de wil, een nieuw leven te beginnen. Op elk ogenblik van uw leven kunt u de stap zetten naar een nieuwe ingesteldheid tegenover de dingen. Toewijding aan Maria is hiervoor een groot voorbeeld: Echte toewijding begint met het begraven van uw hele verleden: U draagt het op aan Maria en smeekt Haar om uitzuivering, om een nieuw fundament, een geestelijke wedergeboorte uit Haar allerzuiverste Schoot.
Wat maakt de kinderziel tot een “volwassen” ziel? Deze overgang is volkomen tegennatuurlijk. In een wereld die Gods Rijk zou zijn, zou een ziel niet besmet worden. Bij het kind zijn het verstand en het vermogen tot redeneren nog niet ontwikkeld. Een kind leeft vooral vanuit zijn gevoelsbeleving. Naarmate de geest zich ontwikkelt, lijkt het hart zich te sluiten of althans ondergeschikt te worden gemaakt. Onze wereld bevordert deze overgang in hoge mate: wie niet de voorrang begint te geven aan het nuchter redeneren, wordt bespot als kinderachtig, naïef of onderontwikkeld. Om dezelfde reden is het voor mensen met een hoge scholingsgraad vaak een grote opgave om het eenvoudig geloof te bewaren. Mensen met een lagere scholingsgraad lijken vaak beter in staat om te leven vanuit het hart: Zij redeneren of analyseren minder, en zijn scherper op God afgestemd vanuit hun gevoelsleven. Zo is het ook bij kinderen. Zodra een kind overspoeld wordt door wereldse invloeden (via menselijke contacten, televisie, computer, enzovoort...), verliest het zijn eenvoud: het hart wordt gemakkelijk “op nul gesteld”, en de geest op het voorplan geschoven. Deze verandering wordt doorgaans sterk aangemoedigd door volwassenen die haar beschouwen als teken van rijping. Tijdens de opvoeding van kinderen wordt het verstandelijk redeneren en het “realistisch kijken naar de dingen” ingeprent “om te kunnen overleven” in een wereld die zo hard en vijandig is. Leven vanuit het hart wordt afgedaan als sentimenteel en zwak. Vaak is voor een kind een bijzondere genade of een regelrechte roeping nodig om zich te kunnen wapenen tegen deze invloeden, stand te houden tegen alle reacties uit zijn omgeving, en de eenvoud te bewaren.
Wat is deze “eenvoud”? In wezen twee dingen: Liefde en zuiverheid. “Worden als een kind” betekent dus concreet niets anders dan het terugwinnen van de Liefde en zuiverheid die de jonge ziel kenmerken.
Jezus zei “zalig de armen van geest”. Wie zijn dit? Het zijn zij die hun geest vrij houden (of vrij maken) van de ballast van de wereld: het materialisme, allerlei dwalingen, uitingen van haat en onverschilligheid, en de besmetting van de zeden. Wie rijk wil zijn van hart, moet arm worden van geest. De waarde van de mens ligt niet in de eerste plaats in zijn geestelijke vermogens (verstand, redeneervermogen...) maar in zijn emotionele vermogens (het vermogen om Liefde te geven en te ontvangen, het vermogen om zich in de situatie en het lijden van de medemens in te leven, enzovoort.
God heeft de mens allerlei gaven en vermogens geschonken opdat hij deze goed zou gebruiken: om hen in staat te stellen, op deze wereld voor zichzelf en voor anderen te zorgen, de Schepping op de juiste wijze te beheren, en oordeelkundig en met gezond verstand te werken aan zijn Eeuwig Heil en aan de verwezenlijking van Gods Plan. Van de mens wordt echter ook verwacht dat hij deze gaven en vermogens in juiste banen leidt door niet toe te staan dat ze “een eigen leven zouden leiden”. De gaven en vermogens van de mens zou ik kunnen vergelijken met een paard. Een paard zonder ruiter loopt vaak rond zonder duidelijke bestemming of richting. Wat is hier de ruiter? De nederigheid, de eenvoud, het hart dat zich volkomen laat gaan in Gods Liefde. Deze ruiter zorgt ervoor dat het paard niet onstuimig wordt, doch zijn krachten goed gebruikt om op de meest doeltreffende wijze zijn bestemming te bereiken. De bestemming is het Eeuwig Heil. Zij kan niet bereikt worden zonder eenvoud, nederigheid, de richtinggevende heerschappij van het hart. Niet uw intelligentie of de vermogens van uw geest brengen u in de Hemel, wel de vermogens van het hart.
Slechts de ziel die eenvoudig is als een kind, dus de Liefde en zuiverheid van het ogenblik van haar schepping nieuw leven weet in te blazen, gaat het Rijk der Hemelen binnen. Niet uw verstand, intelligentie of kennis heiligt uw ziel: heiligheid wordt slechts ondersteund door de ontwikkeling van het hart, de Liefde en alle deugden die op de Liefde gebouwd zijn of door haar gevoed worden. Welke vruchten brengt een ontwikkelde geest met een ondervoed gevoelsleven? Niets anders dan gebrek aan blijmoedigheid, eenvoud en nederigheid, en een groot risico op het najagen van werelds succes. Een niet-besmette kinderziel leeft in overgave, oprechtheid, medeleven en zuiverheid, en laat zich leiden en raken door Hem die haar Bestemming is: God. Zij kent haar Bestemming, en heeft geen ander verlangen dan haar te bereiken.
De persoon met een 'volwassen' ziel
meent van vele zaken verstand te hebben maar hij is in werkelijkheid een
onwetende. Hij denkt dat hij 'het weet', maar is vaak in de uiterlijke
schijn der dingen blijven steken en heeft de zaken zo weinig doordacht
dan dat de waarheid nog directe invloed op zijn handelen zou
kunnen uitoefenen. Wanneer God zo iemand ziet, ziet Hij diens totale gebrek aan
werkelijkheidszin en zijn gebrek aan kennis van de waarheid.
BRON: Maria Domina Animarum Apostolaat:(zie onderrichtingen: boeken: stormschriften)
.jpg) |
| “Wie rijk wil zijn van hart, moet arm worden van geest.”
Geest van kindschap:
Jezus zei tot Zijn apostelen:
“Als gij niet opnieuw wordt als de kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet binnengaan”. De gesteldheid van een kind in zijn nog onbezoedelde toestand, is een voorwaarde om de Eeuwige Gelukzaligheid te bereiken, omdat in deze gesteldheid een aantal deugden verenigd zijn, evenals een juistere zin voor wat echt van tel is. Zolang de kinderziel niet te fel door de wereld en zijn onchristelijke waarden is verontreinigd, leeft zij meer “in voeling met de dingen van de Hemel”. Een kinderhart heeft nog meer voeling met de eigenschappen die God bij de schepping in elke ziel legt omdat deze de ziel moeten helpen op de weg naar het Heil en haar de bagage moeten geven om te strijden voor de verwezenlijking van Gods Plannen. Deze bagage bestaat uit eenvoud, blijmoedigheid, zuiverheid, zachtmoedigheid, nederigheid, gehoorzaamheid, volgzaamheid, overgave, oprechtheid. Zolang zijn aangeboren reinheid niet fataal wordt ontwricht door de invloeden van zijn omgeving en de vaak onjuiste leerstellingen uit zijn opvoeding, vertrouwt een kind zonder veel omhaal op de wijsheid van hen die het onder hun hoede hebben genomen (ouders, onderwijzers enz…) Daarom dragen mensen met een opvoedende taak een zeer grote verantwoordelijkheid voor het Heil van de zielen die aan hen zijn toevertrouwd. Het kind zelf staat model voor ware toewijding: het geeft zichzelf als het ware weg aan diegenen waarin het vertrouwen stelt, en laat zich door deze laatsten leiden.
De kinderziel wordt in de wereld gezonden als draagster van een
kiem van zuiverheid. Deze kiem wordt heel spoedig besmet doordat het hele wezen
van de wereld onzuiver is geworden. Dat proces is begonnen met de erfzonde, en
is steeds duidelijker geworden naarmate de geschiedenis van de mensheid zich
verder heeft ontrold. De geest van kindschap is een geest die dicht bij deze
van God Zelf staat. Naarmate deze geest in de opgroeiende mens wordt
verziekt (en uiteindelijk vaak gedood), drijft de ziel verder weg van God en
Zijn Plannen. Daarom is het van wezenlijk belang dat elke ziel zo spoedig
mogelijk bij zichzelf te rade gaat hoe de weg terug naar de Leer van
Christus kan worden aangevat.
Wat maakt de kinderziel tot model van eenvoud? Twee deugden (de grootste van alle): Liefde en zuiverheid.
De ziel moet betrachten om de Liefde en zuiverheid van het ogenblik van haar
schepping terug te winnen. De ziel die niet opnieuw wordt als een kind, kan het
Rijk der Hemelen niet binnengaan omdat zij zich laat beheersen door de
ballast van het werelds denken en voelen. Worden als een kind, betekent: de
heerschappij van het wereldse in uzelf onttronen, en deze heerschappij
overdragen aan Hen die u werkelijk naar het Heil kunnen en zullen voeren: God en Maria. Het betekent
verder: uw eigen leven leiden (zoals een kind dat opgaat in zijn spel), maar
tegelijkertijd dat leven als vanzelfsprekend richting laten geven door Hen die u leiden: God en Maria.
Bron geest van kindschap: Maria Domina Animarum Apostolaat (zie onderrichtingen: boeken: testament van het verbond)
"De geest van kindschap is een geest die dicht bij deze
van God Zelf staat."
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.