HET DRAGEN VAN EEN KRUIS

HET DRAGEN VAN EEN KRUIS EN De zegen der vermoeidheid:

"Helpen we het KRUIS van CHRISTUS te dragen in LIEFDE"

 

Ik zou u graag aan Simon van Cyrene herinneren, want in principe nemen wij eigenlijk zijn rol over. Onze vermoeidheid kan niet alleen door de dagelijkse beproevingen en lasten worden verklaard, maar eveneens door het feit dat wij er door onze wijze van leven, door onze totale overgave aan de Moeder Gods, eigenlijk voor gekozen hebben, het Kruis van Christus te helpen dragen. Het gaat hier om de vermoeidheid van de ziel die haar christen-zijn ernstig neemt.

Wanneer de ziel zich helemaal aan de Koningin des Hemels overgeeft en zij zich, in overeenstemming met Gods verwachtingen, tot levensdoel stelt, zich met haar hele wezen en met elk detail van haar dagelijks leven over te geven aan de verwezenlijking van Gods Heilsplan, wordt zij actief in de vormgeving van Gods Heilswerken ingeschakeld. Concreet kan men zich dit daadwerkelijk als het optreden van Simon van Cyrene voorstellen. Jezus  draagt het Kruis van de zonden tot aan het einde der tijden, en van elke ziel wordt verwacht dat zij Hem daarbij uit vrije wil, bewust en liefdevol ondersteunt. Dat is wat de H. Paulus bedoelt wanneer hij schrijft dat wij moeten aanvullen wat aan Christus’ Lijden ontbreekt. Dit Lijden is op zich volmaakt, maar God verlangt dat elke ziel uit vrije wil haar eigen beproevingen samen met de kruisdragende Christus draagt, in innigste eenheid met Hem, opdat het Verlossingswerk niet door de Godmens alleen wordt volbracht, doch door Hem in innigste eenheid met, en met de medewerking van, de geschapen zielen. De Moeder van Smarten is hier ons volmaakte voorbeeld.

Op deze wijze vinden wij onszelf terug op de Kruisweg van Jezus, als Simon van Cyrene, die het Kruis samen met Jezus draagt. Wij mogen daarbij niet uit het oog verliezen:

·                            Simon was aanvankelijk onwillig. Zijn wij dat niet allemaal op één of andere wijze? Zodra hij zich echter door de Eeuwige Liefde liet raken, slaagde hij erin, zichzelf geleidelijk te vergeten, en kreeg hij medelijden met die Persoon van Wie het schijnbaar onmogelijke werd verwacht;

·                            Hoewel Simon hielp, heeft Jezus steeds het grootste gedeelte van de last gedragen. Het is totaal verkeerd, zich voor te stellen dat Jezus het hele gewicht op de schouders van Simon heeft laten rusten, zoals bepaalde films ons willen laten geloven.

Zo is het nog steeds en zo zal het ook blijven. Net zoals Simon van Cyrene moeten wij:

·                            Groeien in zelfverloochenende Liefde en in vergeestelijking door het dragen van de lasten van ons leven ten dienste van het hoogste ideaal te stellen: de eigen heiliging en het leven in de tuin waar de boom van het Kruis de vruchten van de heerlijkheid draagt;

·                            ons ervan bewust worden en blijven, dat er te veel gewicht rust op de schouders van Jezus. Tenslotte heeft niet Hij de zonden laten ophopen, maar alle zielen doorheen de eeuwen;

·                            ons ervan bewust zijn, dat onze beproevingen absoluut noodzakelijk zijn (zij zijn immers de enige munten waarmee het Eeuwig Heil kan worden vrijgekocht, niet slechts voor onszelf, maar voor de gehele mensheid) en dat wij hen nooit alleen dragen, maar in werkelijkheid Jezus het grootste gewicht op Zich neemt;

·                            Ons ervan bewust zijn, dat onze kruisweg eindigt op het Golgotha van onze verheerlijking, zolang wij het kruis niet afwerpen en ernaar verlangen, onze weg te gaan met Maria in het hart, zoals Jezus het ons heeft voorgeleefd.

"Laten we ons Kruis dragen samen met MARIA, Moeder van Smarten."

Laten wij onze vermoeidheid prijzen, zolang wij daaronder niet de innerlijke Vrede verliezen, doch haar integendeel tot voorwerp van een ononderbroken toewijding maken, die voor velen verlossing en genaden kan bewerken. Er worden op deze wereld ontelbare kruisen en beproevingen vervloekt, weggeworpen, verafschuwd, en wel op grote schaal – en dit is pas de echte tragedie – ook onder de “christenen”! Van Jezus wordt verwacht dat Hij het Kruis Zelf draagt, en wel alleen, en dat Hij bovendien zal komen om van elke individuele ziel de dagelijkse kruisen weg te nemen, zonder meer. Hier gaat het niet langer om het Christendom als Spiegel van het Licht, maar om “een christendom” in de schemerzone van het egoïsme. De ziel die van Jezus verlangt dat Hij zal komen om haar dagelijkse kruisen weg te nemen, benadert in gevaarlijke mate het “non serviam” (= “ik zal niet dienen”) van Lucifer.

 Voor elke ziel die het kruis van de lasten en vermoeidheden afwerpt, moeten wij bijkomende kruisen op onze schouder laden. Nu kunt u zich voorstellen waarom op ons een zo zware last drukt, nu zovele christenen van de onvoorwaardelijke Liefde tot het Kruis worden weggetrokken. Opdat de Goddelijke Wet zou worden vervuld, mag geen enkel kruis ongedragen blijven, wat wil zeggen dat geen enkele beproeving onbenut mag blijven, want Gods Wijsheid bereidt de zielen ontelbare kansen om het grote Heilsplan te helpen verwezenlijken. In de mate waarin de kruisen worden afgewezen, krijgen de zielen, die de dienst aan Gods Plannen en Werken trouw blijven, zwaardere kruisen te dragen. God dringt ons deze kruisen niet op, maar voorziet ze op één of andere wijze op onze levensweg, en kijkt toe hoe wij ermee omgaan. Niet de vele te dragen lasten op zich brengen Verlossing en heiliging, maar de wijze waarop wij ermee omgaan, namelijk datgene wat in ons hart omgaat terwijl wij de lasten dragen. Dit is één van de belangrijkste lessen die de Meesteres van alle zielen ons in de Wetenschap van het Goddelijk Leven wil leren.

BRON: Maria Domina Animarum Apostolaat

 (zie antwoordbrieven: brief 451)

http://www.maria-domina-animarum.net

Er worden op deze wereld ontelbare kruisen en beproevingen vervloekt, weggeworpen, verafschuwd, en wel op grote schaal – en dit is pas de echte tragedie – ook onder de “christenen”! Van Jezus wordt verwacht dat Hij het Kruis Zelf draagt.