ZOZEER HEEFT GOD DE MENS LIEFGEHAD

ZOZEER HEEFT GOD DE MENS LIEFGEHAD...

Joh.3:16

Openbaringen over Gods Liefde voor de Mens:

God is de Bron van alle Liefde. In de schepping van de mens heeft Zijn Liefde haar hoogtepunt en volheid bereikt. Daar de mens geschapen is naar Gods beeld en gelijkenis, mag van de mens verwacht worden dat hij deze Liefde op volkomen wijze zou weerspiegelen. Dat blijkt allerminst zo te zijn. Door de zondeval heeft de mens het vermogen verloren om Gods Liefde op volkomen wijze over zijn omgeving uit te stralen. Elke zonde is in wezen een overtreding tegen de Wet van de Liefde. De grote opdracht van elk mensenleven bestaat hierin, dat de ziel de weg naar de volmaaktheid terugvindt en deze met volharding zoekt te volgen tot in de staat van heiligheid. De kern van deze heiligheid is het vermogen om de Liefde in al haar aspecten tot maximale ontplooiing te laten komen, haar ongeremd te kunnen ontvangen en haar om zich heen te verspreiden op een zodanige wijze dat zij het sluimerend (en veelal vrijwel uitgedoofd) Vuur van andere zielen nieuw leven inblaast, want Liefde is leven.

God heeft de mens geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis, doch de mens heeft dit beeld door zijn ongehoorzaamheid jegens Gods Wetten zelf vervormd. Dat is de betekenis van het gezegde dat de mensheid in de ziel melaats geworden is. Een mens die waarlijk oprecht liefheeft, zonder voorwaarden of beperkingen en in navolging van God Zelf, is volmaakt mooi. Maria is daarvan het groot voorbeeld. Het is de zonde, elke afwijking van de Wet van Liefde, die lelijk maakt. Van de Goddelijke schoonheid die oorspronkelijk in de mens was gelegd, is weinig overgebleven. Zij keert pas terug indien, en in de mate waarin, de mens de weg van de heiliging volgt. De ziel kan slechts opnieuw een spiegel van Gods Liefde worden indien zijn Liefde zich tot het uiterste toe spiegelt aan Gods Liefde. Niet alleen is voor de heiliging Gods Genade nodig, het is tevens noodzakelijk dat de mens de Genade door eigen inspanning tot vrucht brengt.

U zou het zo kunnen zien: Bij haar schepping is uw ziel een mooie akker, met een bodem die alles in zich draagt om de rijkste vruchten voort te brengen. Doch de meeste mensen laten deze akker gewoon liggen, onbewerkt. De krachten van het kwaad zaaien er allerlei onkruid in, maar deze zielen laten begaan. Het onkruid begint uit te groeien tot een wildernis en put geleidelijk de bodem uit, zodat deze zijn vruchtbaarheid verliest. Wat doet nu de ziel die kiest voor de weg naar de heiligheid? Zij bevrijdt regelmatig haar akker van alle onkruid (berouw, biecht en boetedoening), zij ploegt hem om zodat alle voedingsstoffen gemengd worden (gebed en betrachting van de deugden) en zij stelt alles in het werk om de vochtigheid op het gewenste peil te houden (zij zorgt voor evenwichtige benutting van de regen der Genade en de zon der bezieling. Al deze handelingen waardoor de toegewijde ziel haar akker in stand zoekt te houden, vormen samen de uitingen van haar Liefde, want zij eren God door Zijn geschenken zichtbaar te waarderen, en bevorderen het goed van de naaste door de eigen akker in staat te stellen om rijke vruchten voort te brengen waarmee velen gevoed zullen worden. De rijpe vruchten van de eigen akker dragen zaad dat door veelvuldige Goddelijke genaden zodanig vruchtbaar is dat, wanneer zij door de winden van Gods Geest naar andere akkers gevoerd worden, zij ook daar de vruchtbaarheid verhogen.

Dit alles is het effect van de versmelting van Gods Liefde (de schepping van de akker door de Vader, de bevruchting van het zaad door de Vrucht van het Kruisoffer van Jezus, en de overdracht van het zaad door de Heilige Geest) met de Liefde van de mens die zich beijvert om Zijn beeld in zich te laten ontwikkelen. De mens die de heiligheid betracht, heeft de waarde van Gods Liefde als enige Bron van Leven begrepen, en spiegelt zich in zijn hele gedrag, in al zijn woorden, gedachten en bestrevingen aan God Zelf. Naarmate de genade van de roep tot de heiligheid beantwoord wordt door het verlangen naar omvorming tot Gods beeld en gelijkenis, worden de ogen van de ziel geopend, en leert deze te schouwen in de bron der Mysteries waarvan de aanblik en kennis door de erfzonde voor de ziel verborgen waren. Zo worden aan de ziel de bewijzen voor Gods oneindige Liefde geopenbaard:

1. De Eeuwige Vader, Schepper van de mens en alles wat hem omringt, heeft Zijn Zoon Jezus in de wereld gezonden om als Mens onder de mensen te leven, hun lot te delen in een onvoorstelbaar zwaar leven, en te sterven in ondenkbare omstandigheden. Het doel van de Menswording van Gods Zoon was de Verlossing van de zielen door de effecten van de erfzonde te compenseren door het Kruisoffer, zodat de mensheid opnieuw toegang zou krijgen tot de Eeuwige Gelukzaligheid in de Hemel. De gemakkelijke oplossing voor God zou zijn geweest: de zozeer verdorven mensheid hetzij de rug toe te keren (waardoor zij uiteindelijk haar eigen leven onmogelijk zou maken, want zonder God is er geen leven), hetzij de Schepping te vernietigen en te herbeginnen. Doch Hij heeft Zijn Schepping tegen de hoogst denkbare prijs willen redden met een onvergelijkbaar Offer van zelfvernedering. Hij had dit niet hoeven te doen, maar Hij heeft het willen doen.

De les die u hieruit moet trekken, is deze, dat ook uzelf het beste moet maken van elke situatie, in overeenstemming met Gods Plan, in plaats van te wensen dat alles totaal en radicaal veranderd wordt. Dat is een uiting van grote Liefde voor datgene wat is, omdat God het zo gewild en voorzien heeft.

2. Gods belofte van Zijn Rijk op aarde bij de Wederkomst van Jezus.Weinigen begrijpen de diepgang van deze belofte. Zij betekent de vestiging van de afspiegeling op aarde van het Eeuwig Rijk der Hemelen: een Rijk van Liefde, Vrede en Gelukzaligheid door innige eenheid tussen God en de mensenzielen. De enige voorwaarde die God hierbij stelt, is de heiliging van de mensheid. De mens heeft bewezen, zelfs de vruchten van de Verlossing niet ten volle te kunnen benutten. Men zou het zo kunnen stellen: De mens sterft van honger aan de rijkste tafelen. De vruchten van de Verlossing zijn in staat om alle zielen te voeden voor de Hemel, doch de menselijke zwakheid, het veelvuldig zwichten voor de bekoringen, verhindert de zielen om deze vruchten tot zich te nemen, of maakt ze onverteerbaar. God Zelf heeft Zich echter voorgenomen, de mensheid terug te voeren naar de oorspronkelijk bedoelde staat van heiligheid. Dat is veel méér dan de mensheid op grond van haar gedrag door de eeuwen heen verdiend heeft.

3. De Goddelijke Barmhartigheid, die zo groot is dat een ziel, die nochtans in de loop van een leven op aarde ontelbare malen Gods Liefde beschaamt door in te gaan op bekoringen in al hun vormen, niettemin de kans krijgt om de Gelukzaligheid van het Eeuwig Leven in de Hemel te verwerven. God heeft geen moeite gespaard om de mens tegemoet te komen. Enkele uitingen van Gods Barmhartigheid:

   *De Sacramenten (Communie, Biecht, Ziekenzalving.) Ik heb vroeger reeds de Sacramenten betiteld als 'raakpunten tussen Hemel en aarde'. Zij brengen God in de ziel, zodat zij het Ware Leven terug kan vinden. Zo krijgt de ziel gelegenheden om haar staat van genade te verhogen, haar schuld jegens de Goddelijke Gerechtigheid te verminderen en zichzelf opnieuw klaar te maken om de onbeschrijflijke uitwerkingen van Gods Liefde in zich op te nemen en te verteren.

                                                        *Uw engelbewaarder. God heeft elke mensenziel een engelbewaarder gegeven, die de opdracht heeft om haar te begeleiden en te sturen op de wegen van God. Van u wordt de inspanning gevraagd dat u uw hart opent voor de voortdurende ingevingen van uw Hemelse gids. Hij kan uw ziel voor veel onheil behoeden.

                                                        *De onophoudelijke inspiraties van de Heilige Geest. Geen mens heeft het recht, voor te geven dat hij alleen staat in de dagelijkse strijd voor het Eeuwig Heil. Gods Geest spreekt in elke ziel, maar of zij deze richtlijnen waarneemt, hangt af van de mate waarin zij geopend is voor de dingen van de Hemel. Wie slechts oog heeft voor de belangen die verband houden met het aardse leven, sluit de ogen van zijn ziel voor de Hemelse tekenen, en wie zich laat overrompelen door de drukte van de wereld, sluit de oren van zijn ziel voor de vredige stilte waarin Gods Geest de eeuwige Waarheid openbaart en de wegen naar het Heil bekendmaakt.

                                                       * De begeleiding op uw levensweg door ontelbare tussenkomsten van de Voorzienigheid: Elke dag weer doen zich allerlei gebeurtenissen voor die bedoeld zijn om de mens bij te staan, te bemoedigen of 'van richting te doen veranderen'. Deze gebeurtenissen zijn zachte tekenen van God, die gewoonlijk niet bruusk ingrijpt in de dingen der wereld, maar wel zijn geliefde mensheid wil waarschuwen voor elke stap die haar nog verder van Hem zou verwijderen. Gods Voorzienigheid werkt niet alleen via gebeurtenissen, doch eveneens via ontmoetingen. Wanneer een mens uw pad kruist, kan dit een diepere betekenis hebben: Ieder mens heeft zijn eigen begaafdheden, zijn eigen levenstaak, is drager van zijn eigen ervaringen die hij met anderen kan delen, enzovoort. God kan tot u spreken door de mond van mensen.
God is onophoudelijk bezig met de mens, zoekend naar gelegenheden om hem naar Zich toe te trekken zonder hem van zijn vrije wil te beroven. In Zijn oneindige Wijsheid regelt Hij het in elkaar passen van gebeurtenissen, ontwikkelingen, ontmoetingen, het spreken van woorden door mensen op welbepaalde ogenblikken, enzovoort. Zalig de ziel die Hij waakzaam vindt om deze tekenen te merken, die de genade in zich opneemt om ze te onderscheiden en te begrijpen, en die voldoende Liefde opbrengt om er op te reageren in de bestreving om Gods Plannen te bevorderen.

                                                        *De gelegenheden om te lijden om de eigen verdoeming te verhinderen, eigen zondeschuld af te betalen, en de komst van Gods Rijk van Liefde en Vrede te bespoedigen tot Heil van de hele mensheid. Met wereldse ogen wordt lijden zelden beschouwd als een zegen. Nochtans is het één van de grootste geschenken uit Gods hand. God veroorzaakt geen lijden, maar Hij laat het toe omdat Hij het kan gebruiken voor de verwezenlijking van Zijn Plan, dat slechts de Eeuwige Gelukzaligheid van de zielen beoogt. De Wet van de Goddelijke Gerechtigheid wordt dagelijks massaal en zwaar beledigd door de ontelbare zonden die over de hele wereld bedreven worden. Het lijden van de mens in lichaam en gevoelens is bij uitstek het betaalmiddel om de schuld van de mensheid tegenover God te vereffenen. Om die reden is Jezus Mens geworden: Om in een menselijk lichaam en een menselijk hart te kunnen lijden en daardoor de mensheid te verlossen van de eeuwige verdoeming.
Alle lijden dat u treft (in uw lichaam, gevoelens, bezittingen, relaties enzovoort) is een geschenk van Gods Liefde, omdat het is als een onzichtbare spaarpot voor het Eeuwig Leven: Hier op aarde merkt u daarvan gewoonlijk slechts de lasten, na uw aardse leven echter wordt de opbrengst ervan u uitbetaald met een onvergelijkbaar grote intrest.

                                                        *Het vagevuur als gelegenheid om schuld jegens de Gerechtigheid af te betalen, die u tijdens uw aardse leven niet door lijden, toewijding, overgave, gebed en met Liefde aanvaarde beproevingen hebt vereffend. Slechts de ziel die in volkomen staat van genade dit leven verlaat, wordt rechtstreeks in de Hemel toegelaten. Het vagevuur is een plaats (eigenlijk eerder een toestand) van uitboeting, goedmaking. Het is de voorlopige bestemming van elke ziel die nog onbetaalde schulden tegenover de Goddelijke Gerechtigheid op zich draagt, die 'afbetaalbaar' is, dit wil zeggen: schuld die goedgemaakt kan worden door een loutering, een vorm van lijden dat na een welbepaalde tijd (afhankelijk van de aard en de omvang van de schuld) uitloopt in een volkomen reinheid die de ziel geschikt maakt voor de Hemel. De schuld is niet 'afbetaalbaar' indien zij zo zwaar is dat volgens de Wet van Gods Gerechtigheid zelfs geen eeuwenlang lijden zou volstaan om God met haar te verzoenen. In dit laatste geval verdoemt de ziel zichzelf, en kan haar zelfs niet meer de loutering van het vagevuur worden toegestaan.
De louteringstijd in het vagevuur is een zeer grote uiting van Gods Liefde, want zelfs de noodzaak van een loutering gedurende vele jaren geeft de ziel niettemin de zekerheid dat zij ooit Gods Glorie zal aanschouwen en de Eeuwige Gelukzaligheid zal ervaren. Indien deze mogelijkheid niet bestond, zou het aantal zielen dat voor eeuwig verloren zou gaan, nog ontelbaar groter zijn dan nu reeds het geval is.

                                                       *Het stervensuur. Zeer weinige mensen geven zich hier rekenschap van, maar God roept geregeld zielen uit het aardse leven weg als een uiting van Liefde om hen te vrijwaren voor de eeuwige verdoeming, omdat Hij in Zijn oneindige Wijsheid voorziet dat hun zondeschuld te zwaar dreigt te worden vanwege hun onwil om de weg van de deugd in te slaan.

4. Het geschenk van Maria als groot Model, Moeder en Begeleidster.Ik hoef hier slechts te verwijzen naar vele van mijn vroegere geschriften.

Het grootste geschenk van Liefde dat u God kunt geven, is dat van een leven van gebed, offerbereidheid en totale toewijding. Bedenk echter dat geen enkel offer dat u kunt brengen, de liefdegaven van God aan u kan overtreffen, want Zijn gaven, die voor het grootste gedeelte in het verborgene worden geschonken, betreffen uw eeuwigdurende Gelukzaligheid. De enige weg om Gods beeld en gelijkenis dichter te benaderen, is daarom deze van een heldhaftige Liefde, dus van een totale navolging van Jezus en Maria, in de deugd zowel als in het lijden.

BRON: Maria Domina Animarum Apostolaat

(Zie onderrichtingen: Stormschriften I:

stormschrift n°39)

http://www.maria-domina-animarum.net/

“De enige weg om Gods beeld en gelijkenis dichter te benaderen, is daarom deze van een heldhaftige Liefde, dus van een totale navolging van Jezus en Maria, in de deugd zowel als in het lijden.”