Palmzondag

Palmzondag:

De diepe betekenis van Palmzondag – de Blijde Intocht van Jezus te Jeruzalem onmiddellijk vóór het Grote Lijden.

"Palmzondag"

 

Bij de blijde intrede van Jezus in Jeruzalem, weinige dagen vóór Hij Zijn grote Lijden zou beginnen, werd de Verlosser toegewuifd met palmtakken. De massa begroette Hem met hosannageroep en jubelkreten. Schijnbaar een vreugdevolle atmosfeer, doch in werkelijkheid een groot teken voor de wankelmoedigheid en oppervlakkigheid der zielen, want de klanken van het hosannageroep en de jubelkreten veranderden in enkele dagen tijd in de klanken van de hamerslagen op het Kruis. De Hemelse Koningin licht de diepe achtergrond van dit gebeuren toe als volgt:

De palm is symbool voor de overwinning, alsook voor de Vrede. Maria stelt, dat Palmzondag de zielen wil leren dat slechts de ware Vrede van hart naar de grote overwinning van de ziel over zichzelf leidt. Zegt men niet, dat hij die anderen overwint, sterk is, doch dat hij die zichzelf overwint, machtig is? Anderen overwinnen, is een zaak die de ziel geen eeuwig en onvergankelijk Heil brengt. Het onvergankelijk Heil wordt geboren uit de overwinning op de eigen zwakheden en verleidbaarheden, want de ziel die deze in zichzelf overwint, wordt bevrijd uit de slavernij van de zonde.

zelfoverwinning + innerlijke Vrede = sleutel tot de Verlossing = triomftocht van de ziel naar de verheerlijking

Palmzondag luidt in werkelijkheid de Passiedagen in, omdat op deze dag door de Verlosser en door Gods Voorzienigheid het grote teken is gesteld voor datgene wat aan het begin van de ware Verlossing moet staan: de overwinning over de eigen innerlijke zwakheden en stormen. Geen lijden kan de ziel waarlijk verlossen zolang het hart niet zijn eigen stormen heeft getemd. Opdat dit hele systeem voor altijd in de zielen geprent zou worden, inspireerde Gods Voorzienigheid de zielen te Jeruzalem ertoe, de weg waarover de Messias de stad van God binnentrok, met palmtakken te bedekken.

De zielen te Jeruzalem meenden dat het ogenblik was gekomen waarop Jezus hen de wereldse bevrijding kwam brengen. Zeer velen werden spoedig ontgoocheld toen overduidelijk bleek dat de enige bevrijding die de Messias beoogde, deze van de zielen was: de bevrijding uit de slavernij van de zonde, niet uit enig werelds juk. Jezus trok de stad binnen, die in Zijn dagen zowat symbool stond voor de woonplaats van God op aarde, en voor het Rijk Gods. De blijde intocht toont de zielen daarom de triomftocht van de ziel naar haar verheerlijking, als een reis doorheen dewelke zij haar eigen zwakheden, verleidbaarheden en innerlijke stormen ter dood brengt, en haar lichaam aan God aanbiedt als een offergave, bij voorkeur door de handen van Maria. Ook Jezus werd uit Maria geboren, en liet Zich mede door Haar handen aan God aanbieden, zoals mij door de Hemelse Koningin werd getoond. Zo verheugt het God in deze Laatste Tijden bijzonder wanneer zielen zich aan Maria weggeven in totale toewijding, om uit Haar wedergeboren te kunnen worden, en alle kruisen van hun levensweg in en door Haar laten opofferen tot Verlossing van zichzelf en van andere zielen.

Als het ware Licht trok Jezus de stad van God binnen, doch Licht dat niet wordt aanvaard (niet in de ziel wordt benut), verlicht niet, doch verblindt. De meeste zielen van Jeruzalem (symbolen voor de hele mensheid van alle tijden) wilden de Waarheid van God niet zien: De meeste zielen stemmen hun hele leven af op het verwezenlijken en volgen van hun eigen menselijke waarheid. Daarom zouden zij enkele dagen later ook niet beseffen dat zij bezig waren, de Zoon van God uit de weg te ruimen. Zo is het doorheen de hele geschiedenis gebleven: De zielen verlangen van God wereldse geschenken (bevrijding van hun wereldse lasten) en kruisigen Hem in al hun zonden en dwalingen, omdat Hij niet in hun levensbeeld past.

De Meesteres van alle zielen wijst erop, dat de grote les van Palmzondag deze moet zijn: Dat het Rijk Gods slechts op aarde gevestigd kan worden in de mate waarin de zielen:

·                            Het ware Licht en de onderrichtingen van de Waarheid herkennen.

·                            Aanvaarden dat dit Licht en deze Waarheid elke individuele ziel wil komen verlossen en heiligen, doch dat deze bereid moet zijn, haar eigen innerlijke onvrede en verleidbaarheden af te leggen en zichzelf prijs te geven aan de verlossende werking van het kruis van elke dag.

·                            Aanvaarden dat de ware bevrijding niet deze is uit wereldse en lichamelijke lasten, doch deze uit de macht van de bekoring, die de ziel wil kruisigen voor de eeuwige dood.

De Meesteres van alle zielen nodigt de zielen er met klem toe uit, de gewijde palm te beschouwen als een offerande van hun stoffelijkheid en hun lichamelijke lasten, en met deze palm te smeken om de genade van de totale overwinning op zichzelf, tot voltooiing van hun Verlossing.

BRON: onderrichtingen van het Maria Domina Animarum Apostolaat: (zie onderrichtingen: Boeken: Edelstenen der genade.)

http://www.maria-domina-animarum.net/

“het hosannageroep en de jubelkreten veranderden in enkele dagen tijd in de klanken van de hamerslagen op het Kruis.”